Silakbo
YUGTO
GUNITA
PLUMA
CARITELA
KINAIYA
PAHAM
SILAKBO
DALUBWIKA
Tulad ng Mulawin
sinulat ni: Rafael Zulueta da Costa
Sa pagtula ni: Francis Rada
Huwag muna, Rizal, huwag muna. Huwag ka munang mamayapa.
Isang libo pang katubigan ang kailangang dangkalin
isang libo pang mga bundok ang kailangang tawirin
isang libo pang mga krus ang kailangang pasanin.
Lantutay ang aming mga balikat, pinalambot
ng pagkapalaasa ang aming mga litid, nasanay
sa alwan ng pagpapasailalim sa banyagang pakpak.
Huwag mo munang papayapain ang kaluluwa mo.
Huwag muna, Rizal, huwag muna. Muling
nanghihingi ang lupa ng sariwang dugo, at kaninong
dugo kaya ang makatutumbas sa ibinigay mo,
Walang hanggang itinigis sa ngalan ng kalayaan
Walang hanggang nakaalay sa altar ng malalaya?
Marami pang iba, Rizal. O mga kaluluwa
at mga espiritu ng magigiting na martir,
magsigising kayo! Magsigising kayo at tahipan
ang lupa! Itigis ninyong muli ang inyong mga dugo,
ang malapot na kapulaha'y isalin
sa aming mapapayat at mapuputlang mga ugat;
hanggang sa mahugot naming muli
ang aming maalamat na pagkamalikhain, at taglay ang lakas,
Mula sa di-madalumat na lalim ng inyong pinagsanib-sanib
na pananampalataya sa amin, ay amimg maiukit
sa tahimik na dahilig ng kalayaan
ang malamarmol ninyong mga pangarap!
Hanggang sa ang aming bayan, malawig ang pananaw,
ay maging tulad ng Mulawin, mataas, matikas, hindi natitinag,
matayog sa paglago sa gilid ng burol, walang takot,
Matibay sa sarili nitong hibla, oo, tulad ng Mulawin!
Superhero
Sinulat ni: Beverly Cumla
Sa pagbigkas ni: Carmela Fritz Briones
Magsisimula ako sa wakas ng hininga mo
Sa huling dakong pinatunayan mong ikaw ang superhero sa storyang nagging biktima ako
Ikaw ang orihinal na superman na kayang labanan ang kasamaan
Ang unang Batman na kayang sumugod sa kadiliman
Ang nagging Spiderman para balansihin ang nagkakagulong mamamayan
Daig mo pa
Si Fantastic Man na ang kayang baliin lang ay ang kanyang katawan
Dahil ang nabali mo, isang matinding hidwaan
Mas malakas ka pa sa Avengers sa sobrang dami mong kakayahan
Walang wala ang mga robots at aliens sa sangkalawakan
Ang buhay mo ay di kailangan ng kapangyarihan para makilala ka ng nasasakupan
Dahil sa mata ng bayan
Ikaw ang tunay na idolo ng kabataan
Rizal, ikaw ang natatanging katibayan na ang kabataan ay may dapat paniwalaan
Pero tulad ng mga superheroes sa sinehan, lahat sila’y may kahinaan
Lahat ay dumadating sa huling hantungan
Ngunit ang buhay na inalay sa lupang tinubuan
Ay may bukas na patutunguhan
Tulad nga ng yong kasabihan
“Ang kabataan ay ang pag-asa ng bayan”
Nakuha naming ang ‘yong pagiging palaban
Ang taglay mong katapangan at paninindigan
Na kapag may mali ay hindi matatakott lumaban
Basta ang tanging hiling ay kaayusan sa bayan
Hindi mo kami tinuruang gumamit ng dahas
Na para bang kakain ng hayop na kami ang ahas
Tinuruan mo lang kaming maging malakas
Kapag naiipit na sa problemang mahirap makatakas
Magtapos ng pag-aaral ang pangaral mo
Dahil ang edukasyon ay simbolo ng kayamanan di maaagaw kahit nino
Ngunit may ilan lamang akong napansin sa makabago kong mundo
Tila imbes na basahin ang libro ay mas madalas nang gumamit ng kodigo
Maging ang pananaliksik na naging bahagi ng buhay mo
Ngayoy ginagawa pa rin ng mga kabataan pero di tulad ng iyo
Kung nagsasaliksik ka noon para matuto
nagsasaliksik naman ang mga kabataan ngayon para makasigurado
Makasiguradong boypren nila ay di manloloko
Kung minsan namay para malaman ang estado
Estado ng ex niyang pinagpalit sya dahil may bago
Bubuksan ang account ng jowa nito
Titingnan kung may mas maganda pa sa kanya tapos mag iinarte nang todo
Malimit na kasing gamitin ang searching para makatuklas ng bago sa mundo
Ang mas madalas nang gawin ay stalking para matuklasan kung may bago ang nobyo
Noong panahon mo Rizal sa kakasearch mo matututo kang lumaban
Ngayong modernong panahon ng kabataan sa kakastalk mo mas lalo kang masasaktan
Madami kasing natutuklasan, imbes na gumawa ng paraan, gagawa pa ng digmaan
Ayun, mauuwi sa hiwalayan
E kung mas madalas kang magbukas ng encyclopedia’t libraryo
Ngayon ay mas madalas nang magbukas ng facebook at twitter ang mga kabataan mo
Kung madalas mong sabihin na, “Mahal ko ang bayan ko!”
Mas madalas na nilang sabahin ngayon ang “Lablab kita asZaWha qouh”
Ang mga kababaihan dati ay konserbatibo
Ngayon ay nakapaskil na sa may Cubao ang mga malalaswang litrato
Ang mga lalaking datiy hindi magkaugaga s atrabaho
Ngayoy marami nang oras sa panonood ng pornograpiko
Naaalala ko pa ang Kalayaan na minsan mong pinaglaban
Ngayo’y tinatamasa ng nasa kasalukuyan
Kahit sinoy makakapagsalita nang walang kinatatakutan ngunit minsay nagagamit sa maling paraan
Noong panahon moy pagsusulat ang tanging bala
Komunikasyon ay sobrang hirap ipadala
Ngunit nagtiis ka para mamulat ang iba
Naghayag ka sa kaayusan ng bayang nagdusa
Pero bakit ngayon ay tila lumalala na?
Mas mabilis nang makapagbato ng linya kahit nasa kabilang ibayo ay makakausap ang iba
Malaki ang dulot ng teknolohiya
Ngunit bakit kung kelan mas mabilis na ay tila mas nagkakagulo pa
Nag-aaway-away habang nakaupo sa silya, kasabay ay mga nanggigigil na daliring pumipindot ng mga letra
Nagsasagutan, sa isang binabahaging problema
Hindi matatapos hanggang makisalo na ang iba
Para sa Kalayaan ikaw ay sumugal
Kalayaan sa pagsasalita ngayon ay umiiral
Ngunit naliligaw ata ang ilang kabataan mo Rizal
Walang gaanong kaalaman, pero labis kung dumaldal
Malaki na ang pinagbago ng mga batang mamamayan
Pero naniniwala pa rin ako sa iniwan mong kasabihan
“Ang kabataan ay ang pag-asa ng bayan”
Ngunit bago sila maging pag-asa ng bayan
Siguro kelangan munang bayan, ang maging pag-asa ng kabataan
Maling landasin ang tinuturing ng bayan kung minsan
Kung anong nakikita ng kabataan, ‘yun ang kanilang sinusundan
Pero madalas ay namumulat sila sa maling paraan
Kaya naliligawa sila ng tatahaking daanan
Pero wag kang mag-alala
May mga kabataan pa’ring edukasyon ay labis pagbigyang halaga
Lalo na yung mga batang hindi gaanong maulan sa pera ngunit nakuha nila ang ideya ng yong sipag at tyaga
Hindi ko rin kakalimutang ibahagi sayo ang mga taong naninilbihan sa bayan nating ito
Hindi man sila katulad mong superhero na tinitingala ng mga tao
Sila naman ang nagbibigay parangal sa bansang noon ay pinaglaban mo
May mga kabataan pa ring lumalaban sa ibang bansa gamit ang talino at talentong meron sila
Hindi sila dumayo para makidigma kundi magpakitang gilas para sakarangalan ng bansa
Taglay pa rin ng ilan ang pagiging Makabayan
Kahit itoy mapatunayan man lang sa mga simpleng paraan
Ang mga turo moy pilit itinatanim sa isipan kayat mananatili pa rin kaming lumalaban para sa ikauunlad ng bayan
Ngunit hayaan mo akong maglaan ng isang katanungan para sa ilang kabataang naligaw ng maling landasan
Marahil hanggang ngayoy wala pa ring kasagutan dahil ang ilan sa kanilay di sinusubukang isabuhay ang mga aral na iyong iniwan
Hayaan mo akong mag iwan ng isang katanungan nang gumawa sila ng paraan para matuklasan ang mga dapat malaman
Hayaan mo akong kumalikot sa kanilang kaalaman ng mabigyang halaga nila ang iong paglisan
Mula, sa buhay na inalay ni Rizal sa sangkatuhan
Kabataan sa kanyang kamatayan
Ano nga ba ang ating binuhay sa kasalukuyan?
Cold-Hearted Paradise
Written by: Zyron Jerald Pomasin
Performed by: Francis Rada
A land that’s dark over the years,
The people cries with bloody tears.
It signifies the hunch of fears,
The fears that made their world unclear.
​
There is a thing, that people dreamed,
A thing in which can light the dim.
Such dim devours the paradise,
A paradise where people cries.
​
“What do we need?” A person asked,
We need a thing, as red as blood.
Such thing is strong, but is abstract,
The rival of the brain that act.
​
The paradise is poor and bad, Impoverished, it best describes.
But people do believe in light,
The day will come, where dim will die.
It is the heart of paradise,
As bad as lies, as cold as ice.
It is the part, the people’s heart,
A pumping fist, where vile depart.
But people still tend to believe,
That day will come they’ll be relieve.
They will still fight, and never leave,
The fight of change to be receive.
Years have gone by, they stop the fight,
The darkness runs away from light.
It is because of melted ice,
Deep in their heart once full of lies.
​
“What is this thing?” Again he asked,
A person said it is the love.
Such thing is strong, but is abstract,
A love that gives their life a light.